Ay Salincak: Sürpriz

Yazan ve Okuyan : MasalAbla (İlknur ÇELİK)

Ay Salıncak: Sürpriz

Sürpriz

Furkan annesi ile beraber okuldan çıkmış eve geliyordu. Annesi,

-Furkan sana bir sürprizim var, dedi. Furkan,

– “Sürprizin ne? Oyuncak mı?” diye heyecanlandı. Aslında oyuncak oynamıyordu çok. Ama yine de oyuncak sürprizi onu heyecanlandırıyordu. Annesi,
-Hayır, oyuncak değil. Başka birşey, deyince Furkan,
-”Niye oyuncak değil?” diye sordu üzgün bir sesle. Annesi,
– Daha güzel bir sürpriz bu, yalnız evde göreceksin sürprizini, dedi. Furkan oldukça meraklanmıştı.
– Yolda hızlı hızlı yürüyor eve bir an önce ulaşmak istiyordu. Sonunda eve geldiler. Furkan zili çaldı. Kapı açıldı ve…
-Sürpriiiz, dedi annesi. Sevinç sesleri, gülüşler apartmanda yankılanıyordu.
-Nisaaaa!
-Furkaaaann!
Furkanlara kuzeni Nisa, yengesi ve babaannesi gelmişti.
Çok mutlu olmuştu Furkan. Ne yapacağını bilemedi. Nisa’ya
“Hadi gel oyun oynayalım” dedi birden. Nisa,
-”Al bu senin” deyip bir oyuncak uzattı Furkan’a. Furkan annesine ‘sürprizin neden oyuncak değil’ dediğine utandı şimdi. Sürpriz birden fazlaydı. Hem içinde oyuncak bile vardı.
Furkan ve Nisa akşama kadar beraberdi. Hamur, doktorculuk, sahip-köpek oyunu gibi oyunlar oynadılar, kağıtlara resim çizdiler ve onları boyadılar.
Yemek yediler. Çikolatalı süt içtiler…
Furkan oyuncaklarını, odasını hep Nisa’yla paylaştı.
Her şey beraber olunca ne kadar da eğlenceli oluyordu.
Yalnız bir ara Nisa Furkan’a vurdu. Furkan Nisa’ya,
-Hemen benden özür dilemelisin dedi. Ama Nisa özür dilemedi. Furkan epey kızmıştı. Yengesi,
-Nisa, Furkan abinden özür dilemelisin! Vurmak güzel birşey değil, dedi.
Nisa Furkan’dan bir buçuk yaş küçüktü. O nedenle yapması gerekenleri çok iyi bilmiyordu. Ama Furkan ona öğretebilirdi. Furkan,
-Nisa yanlış birşey yapınca özür dilenir. Hadi bekliyorum, dedi. Furkan’ın annesi,
-Furkan’cığım insanlara zorla özür diletemezsin. Biraz bekle, o akıllı kız, elbet özür dileyecektir, dedi.
Gerçekten de öyle oldu.
Furkan daha odasına gitmeden Nisa,
– Özür dilerim Furkan, dedi.
Furkan da “tamam” deyip gülümsedi ve oyunlarına kaldıkları yerden devam ettiler.
Gün hiç bitmese ne iyi olurdu. Ama ne yazık ki bitmişti. Nisa ve Furkan vedalaştılar. Furkan babaannesi ve yengesine de güle güle dedikten sonra yatmak için hazırlandı.
Odasında bulunan annesine,
-Anneciğim, bugünkü sürprizini çok beğendim. Nisaların gelmesine çok sevindim. Onları davet ettiğin ve bana böyle bir sürpriz hazırladığın için teşekkür ederim. Çok eğlendim, dedi. Annesi,

– Eğlenmene ve mutlu olmana sevindim. Ben de çok mutlu oldum. Yalnız sana birşey itiraf edeyim mi? Bu sürprizi ben değil Sonsuz Sürpriz Sahibi hazırladı. Benim bile haberim yoktu. Aslında onların gelişi bana da sürpriz oldu, dedi. Furkan,

-Gerçekten mi? Teşekkür ederim Sürprizlerin Sahibi dedi gülerek. O’nun kim olduğunu biliyordu. Daha önce de pek çok kez kendisine sürpriz hazırlamıştı çünkü. Kız kardeşi doğduğunda ona kırmızı bir bisiklet hediye etmişti mesela. Abi oldun, seni kutlarım demek için. Sahi o zaman teşekkür etmiş miydi? Çoğu zaman unutuyordu galiba. Furkan gülümseyerek şimdi bütün sürprizler için bir kez daha teşekkürler Sahip. Seni seviyorum dedi içinden ve yeni sürprizler umarak tatlı bir uykuya daldı.